مرقد امام خمینی (ره) رهبر انقلاب اسلامی ایران در محوطه‌ای بسیار گسترده ساخته شده است. در اطراف آرامگاه امام خمینی دانشگاه، زائرسرا، مراکز تجاری، خدماتی و ... نیز احداث شده است.

مدرسه و مسجد شهید مطهری در خیابان شهید مصطفی خمینی (سیروس) واقع شده و از مدرسه‌های بزرگ و زیبای قرن سیزدهم هجری قمری ایران است. بانیان این بنای بزرگ و نیز بانیان ساختمان مجلس شورای ملی، حاج میرزا حسین خان سپه سالار قزوینی، صدراعظم دوره ناصرالدین شاه قاجار و برادرش مشیرالدوله بودند.

مسجد جامع رجب‌علی تهران که در خیابان پانزده خرداد (بوذرجمهری) در محله درخونگاه واقع شده، از مسجدهای قدیمی شهر تهران است و صحنی نسبتاً وسیع و شبستان تابستانی و زمستانی دارد. ایوان مدرسه مسجد جامع رجب‌علی تهران، زیبایی خاصی دارد.

مسجد امام خمینی تهران در خیابان پانزده خرداد (بوذرجمهری) واقع شده و به بازار تهران محدود است. مسجد شاه یا سلطانی، از مسجدهای بزرگ و معروف تهران است که از بناهای دوران فتحعلی شاه قاجار به شمار می‌رود.

مسجد سید عزیزالله در نیمه قرن سیزدهم هجری قمری ساخته و به نام بانی آن مرحوم سید عزیزالله موسوم شد.

دبیرستان البرز، در ضلع شمال غربی تقاطع خیابان انقلاب و خیابان حافظ (چهارراه کالج) واقع است. محوطه وسیع دبیرستان البرز با وسعتی بیش از ۱۵ هکتار، در سال ۱۲۹۲ شمسی (۱۹۱۳ میلادی) توسط یک هیئت آمریکایی از خواهر میرزا حسن خان مستوفی و شوهرش جلال الدوله خریداری شد و سپس در سال ۱۳۰۳ شمسی ساختمان مرکزی آن توسط نیکلای مارکوف، معمار برجسته روسی، با الهام از بناهای ایرانی و اسلامی در مدت یکسال به پایان رسید.

میدان محمدیه تهران از میدان‌های قدیمی شهر تهران است که در روزگار گذشته در خارج از محدوده شهر بود و برای رسیدن به آن لازم بود از کوچه‌های نامنظم و پیچ در پیچ بسیار گذشت، زیرا مانند امروز از طریق خیابان خیام راه مستقیمی که بتوان به وسیله آن بهمیدان محمدیه تهران رسید، وجود نداشت.

در زمانهای گذشته، برای مسافران خارجی و شاید هم برای افراد محلی، جالب‌ترین بخش تهران، محل چهارگوش و وسیعی بود به نام ارک که بخش قابل توجهی از جنوب میدان توپخانه را در بر گرفته بود. از زمانی که نوسازی شهر با تخریب این نواحی شروع شد، دیگر از چهره میدان ارک تهران هیچ اثر و نشانه‌ای نماند.

برج آجری علاءالدین با ارتفاع ۱۷ متر به فاصله‌ای اندک در شمال مسجد جامع ورامین قرار دارد.

در پایین کوه نقاره خانه شهر ری، آثاری از یک شهر بر جای مانده از دوران سلجوقیان به چشم می‌خورد. بقایای شهر سلجوقیان به صورت ویرانه‌ای است که برج و بارویی مخروبه بر روی آن قرار گرفته است.